Zo heb ik het wel eens uitgelegd als iemand vroeg wat een koetsier was. Chauffeur, maar dan met paarden en een koets. Een enkele keer zelfs niet meer dan bijvoorbeeld buschauffeur. Gewoon van A naar B rijden, en klaar. Vaak is het wat meer en soms ben je zelfs de hoofdact van die dag. Met de paardentram ben je altijd meteen al gids, koetsier en ceremoniemeester. Je regelt vervoer en het amusement.
Met de rouwkoets is er vaak van tevoren strak gepland met uitvaartverzorger en nabestaanden. Men wil vaak van alles, maar het moet echt wel kunnen. Een bruidspaar kun je nog vragen uit te stappen en te duwen of te zwemmen, maar dat wordt met een overledene al veel lastiger.
Met de trouwkoets ga ik wel ver. Zie ook ‘De armoe van het mennen.’ Toch bespreken we altijd (bijna) alles van tevoren. En doe je het goed, krijg je vaste klanten. Een man die voor de derde keer trouwt? Welkom hoor. Wat zou die vent met die vorige twee trouwboeken gedaan hebben? Want ook toen moest de bruid even op het paard zitten en wilde hij zelf even op de bok de leidsels vast houden. Origineel is ie niet. Ook leuk is een bruidspaar dat zoveel jaar getrouwd is. Dan heb je echte liefde in de koets. Wanneer je 25, 40 of zelfs 50, 60 jaar getrouwd bent, dan heb je geen mobieltje nodig in mijn koets, maar elkaar. Tevreden kijk je samen naar de familie, buren, maar vooral naar elkaar. En zoenen die gasten. Hele kunstgebitten heb ik van eigenaar zien verwisselen. Echt, geloof me, die blikken zijn echte liefde, veel ledematen en zintuigen al lang niet meer.
In Den Helder heb ik een vaste klant. Een Antilliaanse dame van het puurste soort. Tante had hele grote billen en borsten, maar een nog veel grotere familie. Echt ik begrijp het nog steeds niet, maar jaarlijks belt zij op en boekt voor een neefje of een nichtje. Nooit voor een dochter of zoon. Na twee keer kenden wij elkaar al. Zij belt: ‘Meneerrrrr Visserrrrrrr, ik wil u graaag boeken voor en dan de datum.’ De tweede vraag volgde altijd meteen. ‘Gaat het anders kosten dan vorig jaarrrrr, ga het me zeggen, want ik ga overmaken.’ Dat overmaken hebben wij het eerste jaar afgesproken. Dat komt zo, ik kom voor rijden voor de flat, Tante woont op driehoog, en ik word opgevangen door een hele groep familie. Echt het is meteen altijd al gezellig bij deze mensen. Schitterende mooie mensen in witte kleding met veel goud en lachen. Ik moest ook altijd gouden bloemen op de koets monteren. Was een makkie. Ik kocht bloemen en een spuitbus goudverf. Klaar. Maar in ieder geval ik kom de eerste keer aan rijden, zet de aanspanning stil en hoor iemand roepen. De familie wijst naar boven en zet de muziek uit. Hangt Tante uit het raam.
‘Meneerrrrr Visserrrrrr, ga hier komen, ik zal je geld betalen in de keuken.’ Dat keuken verstond ik echt even anders, maar dat duurde niet lang. In ieder geval dacht Tante dat ik drie trappen op zou lopen, flat in zou gaan en dan in de keuken zou komen afrekenen. Na wat heen en weer geroep begreep Tante toch wel dat die paarden misschien zouden weglopen als ik wegliep. Nou was deze dame wel van de oplossingen, maar toen ze naar de familie riep dat zij die paarden moesten vast houden stoven er een handjevol naar binnen. ‘Tante, het zijn grote dieren hoor, straks gaan ze bijten.’ Het is verder een schitterende dag geworden en sindsdien belt ze elk jaar.
Ze vertelt niet haar naam of wie ze is. Meneerrrr Visserrrrrrr, ik ga je boeken, kost het anders dan vorig jaar? Ik ga overmaken hoor.’
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel moederdag of vaderdag cadeau.
Deze komt uit Blij met bruidsparen, boswachters en banken.
https://www.boekenbestellen.nl/boek/blij-met-bruidsparen-boswachters-en-banken/9789464067095
